Καρδιακή Μόνον Ανάνηψη Αρκεί

Abstract

Η κλασική καρδιο-πνευμονική αναζωογόνηση /ανάνηψη περιλαμβάνει τις καρδιακές μαλάξεις μαζί με τη(τον) στόμα-με-στόμα αναπνοή (αερισμό) από τους παρευρισκόμενους που θεωρούνται ως ζωτικοί κρίκοι της αλυσίδας επιβίωσης για τα άτομα με καρδιακή ανακοπή. Ωστόσο, πολλοί είναι εκείνοι που διστάζουν στην εποχή μας ή το θεωρούν φραγμό να δώσουν στόμα-με-στόμα αερισμό. Η ομάδα μελέτης SOS-KANTO (περιοχή Kanto της Ιαπωνίας) διενήργησε μια μελέτη παρατήρησης σε θύματα με εξωνοσοκομειακή καρδιακή ανακοπή. Οι προσπάθειες ανάνηψης των παρευρισκομένων αξιολογήθηκαν από ομάδα παραϊατρικών επαγγελματιών κατά την άφιξή των στο σημείο της ανακοπής. Το ποσοστό των ασθενών με ευνοϊκή νευρολογική έκβαση ήταν υψηλότερο σε όσους είχαν οποιαδήποτε ανάνηψη σε σύγκριση με όσους δεν είχαν καθόλου ανάνηψη. Η καρδιακή-μόνον ανάνηψη είχε μεγαλύτερα ποσοστά ευνοϊκού νευρολογικού αποτελέσματος στις υπο-ομάδες με άπνοια, με ρυθμό που μπορούσε να απινιδωθεί, ή είχε λάβει ανάνηψη εντός 4 λεπτών από την ανακοπή. Η συμβατική (κλασική) ανάνηψη δεν παρέσχε κανένα πρόσθετο όφελος για καμία υπο-ομάδα.

Συγκεκριμένα, 439 (11%) από 4068 ενήλικα άτομα με εξωνοσοκομειακή καρδιακή ανακοπή έλαβαν μόνον καρδιακές μαλάξεις από τους παρευρισκόμενους, 712 (18%) έλαβαν κλασική ανάνηψη με καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση, και 2917 (72%) δεν έλαβαν καθόλου επιτόπια ανάνηψη πριν την έλευση των παραϊατρικών επαγγελματιών. Οποιαδήποτε προσπάθεια (καρδιακή ή κλασική) ανάνηψης συνοδευόταν από υψηλότερο ποσοστό με ευνοϊκή νευρολογική έκβαση (5% vs 2.2%, p<0.0001)... (excerpt)