Χαμηλή η Επίπτωση Αιφνιδίου Θανάτου στην Εποχή της Πρωτογενούς Αγγειοπλαστικής

Abstract

Σύμφωνα με το αρχείο της ιαπωνικής μελέτης HIJAMI ΙΙ (Heart 2009, 95:216), περίπου 78% των 4122 ασθενών με οξύ έμφραγμα που επέζησαν και εξήλθαν απο το νοσοκομείο είχαν υποβληθεί σε πρωτογενή αγγειοπλαστική (περίπου 4% υποβλήθηκαν σε αορτοστεφανιαία παράκαμψη). Σε μέση διαχρονική παρακολούθηση ~4 ετών, η επίπτωση του αιφνιδίου θανάτου ήταν μόνον 1.2% και η συνολική θνητότητα 13.1%. Ασθενείς με χαμηλό κλάσμα εξώθησης (ΚΕ) είχαν μεγαλύτερη επίπτωση αιφνιδίου (Εικόνα) και ολικού θανάτου, αλλά η ανεύρεση χαμηλού ΚΕ περιορίστηκε σε σχετικά χαμηλή συχνότητα: 17.1% των ασθενών είχαν ΚΕ <40% και μόνον 4.8% των ασθενών είχαν ΚΕ <30%.

            Παρομοίως σε άλλη μελέτη πρωτογενούς αγγειοπλαστικής (Zwolle Myocardial Infarction Study)(Am J Cardiol 2007;100:793), KE <30% παρατηρήθηκε σε ποσοστό 13.4% μεταξύ 2544 ασθενών με STEMI που υποβλήθηκαν σε πρωτογενή αγγειοπλαστική. Στην ίδια μελέτη επήλθαν μόνον 8 αιφνίδιοι θάνατοι (ποσοστό 2.3%) τον πρώτο χρόνο μεταξύ 342 ασθενών που είχαν ΚΕ<30%. Σε άλλη ιαπωνική μελέτη, (Circ J 2005;69:19) παρατηρήθηκαν μόνον 2 αιφνίδιοι θάνατοι σε 37 μήνες μεταξύ 99 ασθενών με έμφραγμα και ΚΕ<30% που είχαν υποβληθεί κατά κύριο λόγο (77%) σε πρωτογενή αγγειοπλαστική (10% είχαν υποβληθεί σε εγχείρηση “bypass”). Τα αποτελέσματα αυτά δίνουν έμφαση στη σημασία που έχει η βέλτιστη επαναγγείωση στη μείωση του αιφνιδίου θανάτου... (excerpt)