Προβληματική η Διαστρωμάτωση Κινδύνου για τον Αιφνίδιο Καρδιακό Θάνατο

Abstract

Όλοι συμφωνούν ότι η διαστρωμάτωση κινδύνου για τον αιφνίδιο καρδιακό θάνατο (ΑΚΘ) πάσχει και οι τρέχουσες μέθοδοι είναι ανεπαρκείς, ωστόσο οι νέες οδηγίες δεν αντανακλούν αυτόν τον προβληματισμό και συστήνουν εμφύτευση απινιδωτή για πρωτογενή πρόληψη με βάση το κλάσμα εξώθησης (ΚΕ). Πράγματι το ΚΕ σαν συνεχής μεταβλητή σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο, όσο χαμηλότερο τόσο μεγαλύτερη η θνητότητα, αλλά είναι μόνον μια από τις πολλές μεταβλητές και ένας μόνον από τους πολλούς παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται στατιστικά με τη θνητότητα και συνδέονται με το υπόστρωμα και τους πυροδότες. Για να εκτιμήσει κανείς την κλινική χρησιμότητά του, θα πρέπει να εξετάσει την ευαισθησία και την ειδικότητά του, κι εδώ όλοι πάλι συμφωνούν πως το ΚΕ υπολείπεται. Επομένως είναι εμφανείς οι κίνδυνοι να στηρίζεται κανείς μόνον στο ΚΕ, με αποτέλεσμα ασθενείς με ΚΕ μεγαλύτερο από το αυθαίρετο όριο (35% ή 30%) καταλήγουν αιφνιδίως, και ασθενείς με χαμηλότερο ΚΕ που δεν προβλέπει σωστά τον κίνδυνο λαμβάνουν δαπανηρή θεραπεία που δεν χρειάζονται. Ακόμη και στις κλασικές μελέτες η αποτελεσματικότητα του απινιδωτή είναι μικρότερη στις πιο πρόσφατες από ότι στις αρχικές μελέτες. Σύμφωνα με τη μελέτη SCD-HeFT, 25 απινιδωτές πρέπει να εμφυτευθούν για να σωθεί 1 ζωή σε περίοδο 2 ετών. Πιθανότατα η καλύτερη πρόγνωση που έχει επιτευχθεί με τις τρέχουσες φαρμακολογικές θεραπείες για την καρδιακή ανεπάρκεια να ευθύνεται για τη μείωση του οφέλους από τον απινιδωτή. Η χαμηλή προβλεπτική αξία των τρεχουσών μεθόδων στη διαστρωμάτωση του κινδύνου είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας των στο να ανακαλύπτουν πλήρως το παθολογικό ηλεκτρικό αποτύπωμα που αυξάνει το ευάλωτο στην ηλεκτρική αστάθεια. Είναι καθ’οδόν κλινικές μελέτες που εξετάζουν εάν η ανάλυση των βιοηλεκτρικών σημάτων πέριξ του αρρυθμογενούς ιστού βελτιώνει τη διαστρωμάτωση του κινδύνου... (excerpt)